ons leventje hier
Door: jairenjoyce
Blijf op de hoogte en volg Jair
22 Januari 2012 | Lesotho, Mapoteng
Nu we bijna drie weken van huis zijn, kunnen we een redelijke schets maken over ons leventje hier in Lesotho tot nu toe.
Na een bijzonder afscheid met een hapje en een drankje, liepen we beiden toch wel geëmotioneerd door de douane. Er was geen weg meer terug. In ieder geval niet het komende jaar. Tijdens de vliegreis hebben we nog een poosje zitten mijmeren over hoe veel liefde we hebben ervaren tijdens het afscheid en hoe fijn het was dat er zoveel familie en vrienden zijn gekomen om ons uit te zwaaien. Veel dank daarvoor!
De reis met drie dubbele overstap verliep erg goed en op het geplande tijdstip kwamen we aan in Maseru, de hoofdstad van Lesotho. Er zou een busje van het ziekenhuis zijn om ons op te pikken van het vliegveld. Na anderhalf uur wachten, drong het tot ons door dat we in Afrika waren. Het loopt hier vaak niet zoals je verwacht of afspreekt. Nadat we zelf een taxi (pick-up=’bakkie’) hadden gecharterd, kwamen we na een reis van ruim 24 uur aan bij het ziekenhuis. Het leven op Maluti, Mapoteng kon beginnen.
Naar Afrikaanse maatstaven hadden ze ons veel later verwacht (eind vd maand) en kregen we een tijdelijk verblijf (3 bij 4) toegewezen. Na vier dagen mochten we al over naar de ‘executive suite’ (4 bij 5, met badkamer). Eind van de maand zullen we ons definitieve huisje betrekken.
Onze Zuid-Afrikaanse buren verwelkomden ons hartelijk. Het eerste dat ze zeiden was “You want a challenge, well you got one!” En dat klopt!
Behalve dat we het in huiselijk opzicht regelmatig zonder water moeten doen, is de uitdaging op het werk nog vele malen groter. Om een sprekend voorbeeld te geven:
Elektriciteit was goed geregeld in het ziekenhuis dmv een grote generator. Deze energiebron behoeft slechts een maal in de zoveel tijd een beetje water en olie. Echter, het mannetje van de maintenance die het apparaat bewaterde was een aantal weken op vakantie. De machine kwam droog te staan en ging letterlijk in rook op. Op datzelfde moment wilde we een tweetal keizersnedes doen..
Wat wil je doen zonder stroom? Zonder apparatuur om de patiënt te monitoren? (ruggenprik lukt de zuster meestal niet).
Zonder een te negatieve indruk te genereren, het werk is veelomvattend en erg uitdagend. Als arts wordt er een beroep gedaan op de totale reikwijdte van je ooit opgedane kennis (kinder, neurologie, interne etc); als laborant is er enorm veel winst te behalen op gebied van kennis, kwaliteit en ontwikkeling. Om dit te bereiken is integratie een doorslaggevende factor. Tot nog toe lukt dat aardig.
Naast het werk genieten we enorm van het fantastische landschap. Foto’s zeggen veel maar lang niet alles, gaat hier absoluut op. Als we vrij zijn proberen we van het heuvelachtige plaatje te genieten door lange tochten langs de riviertjes te maken die diepe erosieve sporen hebben achtergelaten in het landschap. Schaars geklede of juist met dekens bedekte herdersjongens, doen je wanen in een Bijbels schouwspel. Reden genoeg om ons op te komen zoeken!
Veel liefs!
Na een bijzonder afscheid met een hapje en een drankje, liepen we beiden toch wel geëmotioneerd door de douane. Er was geen weg meer terug. In ieder geval niet het komende jaar. Tijdens de vliegreis hebben we nog een poosje zitten mijmeren over hoe veel liefde we hebben ervaren tijdens het afscheid en hoe fijn het was dat er zoveel familie en vrienden zijn gekomen om ons uit te zwaaien. Veel dank daarvoor!
De reis met drie dubbele overstap verliep erg goed en op het geplande tijdstip kwamen we aan in Maseru, de hoofdstad van Lesotho. Er zou een busje van het ziekenhuis zijn om ons op te pikken van het vliegveld. Na anderhalf uur wachten, drong het tot ons door dat we in Afrika waren. Het loopt hier vaak niet zoals je verwacht of afspreekt. Nadat we zelf een taxi (pick-up=’bakkie’) hadden gecharterd, kwamen we na een reis van ruim 24 uur aan bij het ziekenhuis. Het leven op Maluti, Mapoteng kon beginnen.
Naar Afrikaanse maatstaven hadden ze ons veel later verwacht (eind vd maand) en kregen we een tijdelijk verblijf (3 bij 4) toegewezen. Na vier dagen mochten we al over naar de ‘executive suite’ (4 bij 5, met badkamer). Eind van de maand zullen we ons definitieve huisje betrekken.
Onze Zuid-Afrikaanse buren verwelkomden ons hartelijk. Het eerste dat ze zeiden was “You want a challenge, well you got one!” En dat klopt!
Behalve dat we het in huiselijk opzicht regelmatig zonder water moeten doen, is de uitdaging op het werk nog vele malen groter. Om een sprekend voorbeeld te geven:
Elektriciteit was goed geregeld in het ziekenhuis dmv een grote generator. Deze energiebron behoeft slechts een maal in de zoveel tijd een beetje water en olie. Echter, het mannetje van de maintenance die het apparaat bewaterde was een aantal weken op vakantie. De machine kwam droog te staan en ging letterlijk in rook op. Op datzelfde moment wilde we een tweetal keizersnedes doen..
Wat wil je doen zonder stroom? Zonder apparatuur om de patiënt te monitoren? (ruggenprik lukt de zuster meestal niet).
Zonder een te negatieve indruk te genereren, het werk is veelomvattend en erg uitdagend. Als arts wordt er een beroep gedaan op de totale reikwijdte van je ooit opgedane kennis (kinder, neurologie, interne etc); als laborant is er enorm veel winst te behalen op gebied van kennis, kwaliteit en ontwikkeling. Om dit te bereiken is integratie een doorslaggevende factor. Tot nog toe lukt dat aardig.
Naast het werk genieten we enorm van het fantastische landschap. Foto’s zeggen veel maar lang niet alles, gaat hier absoluut op. Als we vrij zijn proberen we van het heuvelachtige plaatje te genieten door lange tochten langs de riviertjes te maken die diepe erosieve sporen hebben achtergelaten in het landschap. Schaars geklede of juist met dekens bedekte herdersjongens, doen je wanen in een Bijbels schouwspel. Reden genoeg om ons op te komen zoeken!
Veel liefs!
-
22 Januari 2012 - 08:35
Nadine:
Leuk om weer een verhaal van jullie te lezen over de eerste 3 weken! En wat een prachtige omgeving!! Heel veel succes bij alle uitdagingen die jullie vast daar nog zullen krijgen! Liefs Nadine -
22 Januari 2012 - 10:24
Petra:
Hoi Joyce en Jair,
Wat leuk om jullie belevenissen te mogen volgen. Klinkt inderdaad als een echte uitdaging. Maar aan de foto’s te zien hebben jullie het daar samen erg leuk. Het zal fijn zijn als jullie je eigen huis hebben. Afgelopen vrijdag voor het eerst zonder jullie moeten doen bij de Bijbelstudie. Het was weer erg dynamisch en we hebben leuke onderwerpen weer gekozen, maar we missen jullie wel. Heel veel wijsheid en sterkte met alle ondernemingen. Veel plezier en Gods rijke zegen.
Liefs
-
22 Januari 2012 - 10:58
Esther, Earl & Elena:
Fijn om jullie updates te lezen. Veel zegen en vindingrijkheid!!!!:) Groetjes.
-
22 Januari 2012 - 12:18
Meriam Scholten:
Hoi Jair en Joyce,
Bedankt dat jullie je ervaringen willen delen!
We hebben nooit gewerkt in Africa, maar wel rondgereisd en verschillende ziekenhuizen bezocht. Het klinkt weer heel herkenbaar!
Heel veel suc6 en plezier en boven al Gods zegen gewenst, liefs Hans Meriam en Anouck& Jiska -
22 Januari 2012 - 13:17
Joke En Henk:
Lieve alletwee,
Wat leuk om jullie zo via deze site te kunnen volgen. En wat een mooie omgeving. Heel plezier en geluk daar en we kijken uit naar weer nieuw foto's en vervolg verslagen.
Liefs vanuit een nat Nederland -
22 Januari 2012 - 13:26
Donna En Jean Luc:
Hoi Jair en Joyce,
We blijven heel graag van jullie belevenissen op de hoogte! Leuk om de eerste indrukken te lezen. Als we ooit op afstand iets voor jullie kunnen betekenen (consultje neurologie of infectieziekten (-; ) aarzel niet!
lieve groeten, JL en D -
22 Januari 2012 - 15:33
LIEKE:
wat mooie dat jullie al eerste verslag konden schrijven om te lezen hoe het met jullie gaat en hoe daar de omgeving is .
gr lieke -
22 Januari 2012 - 18:55
Lieve Jair En Joyce:
Wat een geweldige omgeving als je die nieuwe foto's ziet. We leven elke dag met jullie mee en bidden dat jullie een heerlijke tijd mogen hebben.
De lieve God zal jullie rijkelijk zegenen en dat verdienen jullie.
Met heel veel lieve groeten, oma en opa. -
22 Januari 2012 - 21:10
Rob & Tamara:
Lieve Joyce en Jair,
Hoe bijzonder om jullie belevenissen van zo ver weg, zo dichtbij te mogen ervaren. Mooie foto's, bijzondere verhalen. Jullie zijn gezegend dit samen te mogen doen. Be blessed. Liefs, Rob &Tamara -
23 Januari 2012 - 10:41
Karsten:
Wat een Avontuur!
Om maar niet in herhaling te vallen. Ik zou me helemaal in mijn element voelen... Nogal logisch met dat warme weer dat een generator het niet volhoudt zonder koelvloeistof. Je had toch die cursus gedaan aan de technische universiteit van Twente? ;-)
succes en zegen
Karsten en Dorothe -
23 Januari 2012 - 11:25
Suus:
Hee, ik sms en mail jullie, krijg je dat eigenlijk? Er zat geen bijlage bij de mail namelijk...
Verder superleuk om dit bericht te lezen!
xxxx -
23 Januari 2012 - 16:24
Janneke W:
Ha Jair en Joyce,
Heel leuk om te lezen dat jullie aan t settelen zijn. Veel succes met alle 'uitdagingen' en geniet van alle mooie dingen.
Groet Janneke
PS joyce, hoop dat je wat echo's kan maken, zonder generator zal t wat lastig worden... -
24 Januari 2012 - 18:42
Gwen:
Bijzonder jullie avonturen! Veel succes en plezier! Liefs -
26 Januari 2012 - 15:51
Marie-Loes:
In zo'n korte tijd al zulke ervaringen. Ik ben onder de indruk....Die buurvrouw vatte het goed samen ;)! -
10 Februari 2012 - 13:23
Jannemiek En Eric:
Ha Jair en Joyce,
Ziet er geweldig uit allemaal! Nu al mooie verhalen, snel aan de bak gegaan dus. Hulde! Veel succes weer de komende tijd, kijk uit naar de volgende digitale krabbels! En hou je haaks daar!
Liefs,
Jannemiek en Eric.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
